The Shawshank Redemption

-
The Shawshank Redemption


நம்பிக்கை இருக்கும் வரைக்கும் தான் வாழ்க்கை .அந்த நம்பிக்கை இல்லாமல் போனால் எதுவுமே இல்லை என்பார்கள் .
சின்ன சின்ன தோல்விகள் ,மனக்கவலைகள் வந்தாலே நம் நம்பிக்கை தொலைந்துபோய்விடும்.
எத்தனை பிரச்சினைகள் வந்தாலும் நம்பிக்கை இழக்காமல்
இருக்க முடியுமா ?
அதுவும் துரோகம் ,குற்றம் சாட்டப்படல்,சிறைக்கு அனுப்பப்படல்,அடி உதைகள்,வன்புணர்ச்சிக்கு உட்படுத்தப்படல் ...இப்படி தொடர்ச்சியாக பல பிரச்சினைகள்.
இவை அனைத்தும் ஒருவன் வாழ்வில் நடந்தால் அவனால் எப்படி நம்பிக்கையோடு வாழ்வை  எதிர்கொள்ள முடியும் ?
அப்படி ஒருவனால் வாழ முடியுமா ?
வாழமுடியும் !

ஒருவன் இருபது வருடங்களுக்கு மேலாக இத்தனை கொடுமைகளையும்  அனுபவித்துக் கொண்டு நம்பிக்கையுடன் வாழ்ந்தான் என்றால்
நம்புவீர்களா ?...
நம்பிக்கையுடன் வாழ்ந்தவனை நம்ப சொல்கிறது இந்த சினிமா
The Shawshank Redemption



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Traveling on one leg

-
Image
எந்தவொரு எதிர்பார்ப்பும் இன்றி தரவுகளோ தகவல்களோ  தெரியாமல் பார்க்கின்ற திரைப்படங்கள் நம்மை நெருங்கி மனதில் ஆழ ஊடுருவி நுழைவது ரசனையான அனுபவம். Traveling on one leg சமிபத்தில் அத்தகைய நுண் அனுபவத்தை தந்த திரைப்படம். 1985 இல் ரோமானியா -ஜேர்மனி இரண்டு நாடுகளும்  அரசியல் ரீதியாக பிரிந்த நேரத்தில் தன் இழந்த காதலை தேடி புறப்படும் பெண்ணின் அக உணர்வுகளை படம் சித்தரிக்கின்றது.   இந்தப்படத்தை Avant-Garde படங்களின் காட்சிமுறை இப்படிதானே  என்ற எண்ணத்தோடு கடந்து விட முடியாது. புற அழுத்தங்களால் சிதைவுறும் அக உலகத்தை காட்சிப்படுத்தல் அத்தனை எளிதல்ல. மனிதருக்கு மனிதர் சிந்தனை என்பது முற்றிலும் மாறுபட்டது. நாடுகளுக்கு எல்லை கோடுகள் போட்டு பிரித்துவிடலாம். மனித மன ஓட்டங்களை எந்த வேலி கொண்டும் தடுத்துவிட முடியாது . காதலும் ஏக்கமும் காமம் சார்ந்து மட்டுமே பயணிக்கும் என்ற ஒருதளப்பார்வை ஆழமற்றது. அன்பையும் பற்றுதலையும் தேடி அலைகின்ற மனம் அதற்குள்ளே தனது அடையாளத்தையும் தேடிக் கொண்டே இருக்கும். எதை நாம் அதிகம் நேசிக்கின்றோமே அதையே அதிகம் வெறுக்கவும் விலகவும...
Read more

கேள்விகளைத்தேடும் பதில்கள்!

-
Image
நாடு திரும்ப இன்னும் ஒரு நாள் மட்டுமே இருந்தநிலையில் பொருட்கள் வாங்க chinatownல் உள்ள Petaling Street Marketக்கு வந்தோம் பொருட்கள் வாங்கிகொண்டிருக்கையில் திடிரென்று மழை பெய்யவே அம்மாவையும் சித்துவையும் பேருந்து தரிப்பிடத்தில் அமர சொல்லிவிட்டு அருகிலிருந்து கடைக்கு பொருட்கள் வாங்கச்சென்றேன். இருபது நிமிடங்களில் திரும்பிவந்தால் , சித்துவோடு ஒரு வெள்ளைக்கார நடுத்தரவயது மனிதர் சிரித்துகொண்டிருந்தார். நான் வந்ததும் அம்மா,என்னை மகள் என்று அறிமுகப்படுத்தினார். புன்னகையோடு பேச்சை ஆரம்பித்தார். ஐரோப்பியர் அல்ல அமெரிக்கர் என்பதை அவருடைய ஆங்கிலம் உணரவைத்தது. சித்துவின் கண்கள் மிக வசீகரமாக உள்ளதாகவும் அழகான பையன் என்று கூறிவிட்டு என்னைப்பற்றி கேட்டார். என் விபரங்களையும் தொலைக்காட்சி பணிபற்றியும் கூறினேன். நான் அவர் பற்றி கேட்க , தான் ஒரு இஸ்லாமியன் என்றும் வங்கி ஊழியன் என்றும் கூறினார். அமெரிக்காவில் தன்னால் வசிக்க முடியவில்லை, நிறைய பிரச்னைகள் இஸ்லாமிய நாட்டுக்கு செல்லவேண்டும் என்று முடிவெடுத்து மலேசியா வந்துவிட்டதாக கூறினார். சொல்லும்போதே சற்று குரல் தளர்ந்துவிட்டது. அத...
Read more