Dyketactics
பெண்ணின் நிர்வாணம் என்ன செய்யும் ?
பதட்டத்தை, பயத்தை, அருவருப்பை,ஆசையை, கிளர்ச்சியை,
காம உணர்வினை ....இன்னும் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் வெவ்வேறுவிதமான உணர்வுகளை தரக்கூடும்.
நிஜத்தில் உடல் என்பது உணர்வுகள் கொண்ட சதைப்பிண்டம். உயிருள்ளவரை நம்மை சுமந்து திரிய அதை பராமரிக்க வேண்டிய கடமைக்கு நாம் தள்ளப்பட்டுள்ளோம். நம் உடல் மீதான மறைவுணர்ச்சி செயற்பாடுகளை நிகழ்த்தவே நம் சமுகமும் குடும்ப அமைப்புகளும் பழக்கப்படுத்தப்பட்டுள்ளன எனலாம். நம் உடலை நாமே நிர்வாணமாக தனிமையில் மட்டுமே காணும் சூழலும் நிர்வாணம் மீதான ஒழுக்க கற்பிதங்களும் அச்சங்களும் வன்முறைகளும் திணிக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் அடக்குமுறை கட்டமைப்புக்களே இங்கு அதிகம் உள்ளன. ஒருகட்டத்தில் அந்த இறுக்கமான கட்டமைப்பின் மீதான வெறுப்பின் எதிர்வினையை நிகழ்த்த நிர்வாண உடலை ஆயுதமாக்கும் மனநிலையும் அதனால்தான் எழுகின்றது. இப்படி நிர்வாண உடல் பற்றி ஆயிரம் கதைகள் பேசினாலும் உடலை முன்வைத்து உருவாக்கப்படும் கேள்விகளுக்கும் குழப்பங்களுக்கும் முடிவே இல்லை.
இந்த முடிவற்ற முரண்பாடுகளே Barbara Hammer இன் Dyketactics படைப்புலகம்!
Barbara Hammer, தன் காதலை வெளிப்படுத்த பயன்படும் ஊடகம் என்பதை உணர்ந்து உடலை நேசித்தார். அந்த நேசிப்பின் மொழியை திரையில் தன் உடலையே காட்சிப்படுத்தி பேச வைத்தார். மறைக்கப்பட்ட மௌனித்துப் போன உடலின் உரையாடல்களை திரையில் வெளிப்படுத்திய போது அதனை எதிர்கொள்ள தடுமாறியவர்கள் அநேகம். அன்று பார்வையாளர்களை அதிரச் செய்யவே எதிர்ப்புக்கள் வலுபெற்றன. ''This is my body'' என்ற பதிலுடன் தன் பயணத்தை தொடர அவர்களை கடந்து போனார்.
Barbara Hammer இன் படைப்புலகத்தை பார்த்த பின்னர் எஞ்சிய கேள்வி.....
‘’பெண்ணின் நிர்வாணம் என்ன செய்யும்? ’’
ஓரின சேர்க்கையாளர்களை பற்றி புரிதலற்ற அன்றைய சூழ்நிலையில் ஓரின சேர்கையாளர்களின் மொழியை வெளிப்படுத்தும் விதமாக தன் படைப்புகளை முன்வைத்த இயக்குனர் Barbara Hammer, நாற்பது வருட திரை வாழ்வில் ஏறத்தாழ 80க்கும் மேற்பட்ட படைப்புகளை கொடுத்து LGBT இயக்குனர் என்ற அடையாளத்துடன் திகழ்கின்றார் .
Barbara Hammerஇன் அடையாளம் அதுமட்டுமல்ல என்று எண்ணுகின்றேன். ஒரு படைப்பையும் படைப்பாளியையும் கருத்தியல் ரீதியாக மட்டும் அணுகுவதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. மனிதர்கள் மாறுவார்கள், சமுக மாற்றத்தில் கருத்தியல்கள் மாறிக் கொண்டே இருக்கும். ஏதோ ஒன்றை கட்டமைக்க எண்ணி அதற்காக முயல்வோம். அந்த அமைப்பு உருவான பிறகு சட்டென்று உருக்குலைந்து வேறு ஒன்றாக மாற எத்தனிக்கும். இந்த தன்மையால் படைப்புகளை கருத்தியல் முத்திரையுடன் அடையாளப்படுத்துவதில் எனக்கு எப்போதும் விமர்சனமுண்டு. அதனடிப்படையில் Barbara Hammer மீதான 'LGBT இயக்குனர்'அடையாளத்தின் மீதான விருப்பமின்மை எனக்குண்டு.
இயக்குனருக்கும் படைப்பாளிக்கும் வித்தியாசமுண்டு. வாய்ப்புகள் எவரையும் இயக்குனராக்கிவிடும். ஆனால் படைப்பாளி ஆக தன்னையே படைப்பில் ஒப்புகொடுக்க வேண்டும்.
ஆதலினால் LGBT இயக்குனர் என்ற வட்டத்தை தாண்டி படைப்பாளியாகவே Barbara Hammer ஐ கருதுகின்றேன். அப்படி கருதவைத்த படைப்பு Dyketactics.
எனக்குள் ஆச்சர்யத்தை ஏற்படுத்தியது அந்த நிர்வாண உடல்கள் இல்லை; படைப்பு உருவாக்கப்பட்ட விதம். படத்தின் இரண்டு களங்களும் இரண்டு Moodகளை உருவாக்குகின்றது. வெட்டவெளியில் நிர்வாணப்பெண்கள் சூரிய ஒளியில் படுத்திருப்பது, நகர்வது, விளையாடுவது, அன்பை பரிமாறுவது என்று வேகமாக காட்சிகள் நகர்கின்றன. இரண்டாம் பகுதியில் இரு பெண்களின் கலவி நிலை காட்டப்படுகின்றது. ஒருவருக்கொருவர் ஸ்பரிசித்து தங்கள் அன்பை வெளிப்படுத்திக்கொள்ளும் காட்சிகள் இயல்பாக சற்று மெதுவாக நகர்கின்றன.
இதில் என்ன படைப்பாக்க புதுமை என்றால் ....
நிர்வாணப் பெண்களின் உடல்களை பார்க்கையில் தெளிவாக இல்லாது பல காட்சிகளின் ஒன்றிப்பாக abstract உணர்வை தோற்றுவிக்குமாறு உருவாக்கப்பட்டிருக்கும். இன்றைய டிஜிட்டல் உலகத்தில் படத்தொகுப்பில் காட்சிகளை ஒன்றிணைத்து அதை சாத்தியப்படுத்த முடியும். ஆனால் 1974 இல் 16mm கமராவில் எடுக்கப்பட்ட படம் இது.
சாதாரணமாக நான்லீனியராக காட்சிகளை அடுக்குவதே மிகவும் சிரமமான கவனத்துக்குரிய செயலாக கருதப்பட்ட அன்றைய படத்தொகுப்பு சூழ்நிலையில் இவ்வாறு 110 படங்களை தனித்தனியாக வெட்டி ஒன்றின் மீது ஒன்று அடுக்கி பதிய வைக்கும் வேதியியல் செயன்முறையூடாக abstract உணர்வை தோற்றுவித்தல் என்பது இலகுவான விடயமல்ல. எப்படி இதனை சாத்தியமாக்கினார் என்பது ஆச்சர்யமாக இருக்கின்றது.
தொழில்நுட்பத் துணையுடன் திரைமொழியில் அவர் செய்த experimental முயற்சி, நான்கு நிமிடப்படத்தில் புதிய உலகத்தையே உருவாக்கியுள்ளது. நாற்பது ஆண்டுகள் கடந்தும் இதன் தன்மை மாறிவிடாமல் இருப்பதே Barbara Hammerஐ படைப்பாளியாக கருதுவதன் காரணம். Barbara Hammer, சினிமாவின் மொழியும் அதன் வலிமையும் உணர்ந்தவர். அதனால்தான் தன் பாலின எண்ணங்களையும் தன் அகவய உணர்வுகளையும் ஓரினச் சேர்க்கையாளர்களின் மொழியாக உலகுக்கு முன்வைக்க சினிமாவை பயன்படுத்துகின்றார்.
பெண்ணின் நிர்வாணம் என்ன செய்யும் ?
Dyketactics குறும்படத்தைப்போல சினிமாவின் புதிய திரை மொழியை கண்டடையும்.
Dyketactics (1974)
*மே 2018 ஞானம் சஞ்சிகையில் பிரசுரமான திரைப்பட கட்டுரை
பதட்டத்தை, பயத்தை, அருவருப்பை,ஆசையை, கிளர்ச்சியை,
காம உணர்வினை ....இன்னும் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் வெவ்வேறுவிதமான உணர்வுகளை தரக்கூடும்.
நிஜத்தில் உடல் என்பது உணர்வுகள் கொண்ட சதைப்பிண்டம். உயிருள்ளவரை நம்மை சுமந்து திரிய அதை பராமரிக்க வேண்டிய கடமைக்கு நாம் தள்ளப்பட்டுள்ளோம். நம் உடல் மீதான மறைவுணர்ச்சி செயற்பாடுகளை நிகழ்த்தவே நம் சமுகமும் குடும்ப அமைப்புகளும் பழக்கப்படுத்தப்பட்டுள்ளன எனலாம். நம் உடலை நாமே நிர்வாணமாக தனிமையில் மட்டுமே காணும் சூழலும் நிர்வாணம் மீதான ஒழுக்க கற்பிதங்களும் அச்சங்களும் வன்முறைகளும் திணிக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும் அடக்குமுறை கட்டமைப்புக்களே இங்கு அதிகம் உள்ளன. ஒருகட்டத்தில் அந்த இறுக்கமான கட்டமைப்பின் மீதான வெறுப்பின் எதிர்வினையை நிகழ்த்த நிர்வாண உடலை ஆயுதமாக்கும் மனநிலையும் அதனால்தான் எழுகின்றது. இப்படி நிர்வாண உடல் பற்றி ஆயிரம் கதைகள் பேசினாலும் உடலை முன்வைத்து உருவாக்கப்படும் கேள்விகளுக்கும் குழப்பங்களுக்கும் முடிவே இல்லை.
இந்த முடிவற்ற முரண்பாடுகளே Barbara Hammer இன் Dyketactics படைப்புலகம்!
Barbara Hammer, தன் காதலை வெளிப்படுத்த பயன்படும் ஊடகம் என்பதை உணர்ந்து உடலை நேசித்தார். அந்த நேசிப்பின் மொழியை திரையில் தன் உடலையே காட்சிப்படுத்தி பேச வைத்தார். மறைக்கப்பட்ட மௌனித்துப் போன உடலின் உரையாடல்களை திரையில் வெளிப்படுத்திய போது அதனை எதிர்கொள்ள தடுமாறியவர்கள் அநேகம். அன்று பார்வையாளர்களை அதிரச் செய்யவே எதிர்ப்புக்கள் வலுபெற்றன. ''This is my body'' என்ற பதிலுடன் தன் பயணத்தை தொடர அவர்களை கடந்து போனார்.
Barbara Hammer இன் படைப்புலகத்தை பார்த்த பின்னர் எஞ்சிய கேள்வி.....
‘’பெண்ணின் நிர்வாணம் என்ன செய்யும்? ’’
ஓரின சேர்க்கையாளர்களை பற்றி புரிதலற்ற அன்றைய சூழ்நிலையில் ஓரின சேர்கையாளர்களின் மொழியை வெளிப்படுத்தும் விதமாக தன் படைப்புகளை முன்வைத்த இயக்குனர் Barbara Hammer, நாற்பது வருட திரை வாழ்வில் ஏறத்தாழ 80க்கும் மேற்பட்ட படைப்புகளை கொடுத்து LGBT இயக்குனர் என்ற அடையாளத்துடன் திகழ்கின்றார் .
Barbara Hammerஇன் அடையாளம் அதுமட்டுமல்ல என்று எண்ணுகின்றேன். ஒரு படைப்பையும் படைப்பாளியையும் கருத்தியல் ரீதியாக மட்டும் அணுகுவதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை. மனிதர்கள் மாறுவார்கள், சமுக மாற்றத்தில் கருத்தியல்கள் மாறிக் கொண்டே இருக்கும். ஏதோ ஒன்றை கட்டமைக்க எண்ணி அதற்காக முயல்வோம். அந்த அமைப்பு உருவான பிறகு சட்டென்று உருக்குலைந்து வேறு ஒன்றாக மாற எத்தனிக்கும். இந்த தன்மையால் படைப்புகளை கருத்தியல் முத்திரையுடன் அடையாளப்படுத்துவதில் எனக்கு எப்போதும் விமர்சனமுண்டு. அதனடிப்படையில் Barbara Hammer மீதான 'LGBT இயக்குனர்'அடையாளத்தின் மீதான விருப்பமின்மை எனக்குண்டு.
இயக்குனருக்கும் படைப்பாளிக்கும் வித்தியாசமுண்டு. வாய்ப்புகள் எவரையும் இயக்குனராக்கிவிடும். ஆனால் படைப்பாளி ஆக தன்னையே படைப்பில் ஒப்புகொடுக்க வேண்டும்.
ஆதலினால் LGBT இயக்குனர் என்ற வட்டத்தை தாண்டி படைப்பாளியாகவே Barbara Hammer ஐ கருதுகின்றேன். அப்படி கருதவைத்த படைப்பு Dyketactics.
எனக்குள் ஆச்சர்யத்தை ஏற்படுத்தியது அந்த நிர்வாண உடல்கள் இல்லை; படைப்பு உருவாக்கப்பட்ட விதம். படத்தின் இரண்டு களங்களும் இரண்டு Moodகளை உருவாக்குகின்றது. வெட்டவெளியில் நிர்வாணப்பெண்கள் சூரிய ஒளியில் படுத்திருப்பது, நகர்வது, விளையாடுவது, அன்பை பரிமாறுவது என்று வேகமாக காட்சிகள் நகர்கின்றன. இரண்டாம் பகுதியில் இரு பெண்களின் கலவி நிலை காட்டப்படுகின்றது. ஒருவருக்கொருவர் ஸ்பரிசித்து தங்கள் அன்பை வெளிப்படுத்திக்கொள்ளும் காட்சிகள் இயல்பாக சற்று மெதுவாக நகர்கின்றன.
இதில் என்ன படைப்பாக்க புதுமை என்றால் ....
நிர்வாணப் பெண்களின் உடல்களை பார்க்கையில் தெளிவாக இல்லாது பல காட்சிகளின் ஒன்றிப்பாக abstract உணர்வை தோற்றுவிக்குமாறு உருவாக்கப்பட்டிருக்கும். இன்றைய டிஜிட்டல் உலகத்தில் படத்தொகுப்பில் காட்சிகளை ஒன்றிணைத்து அதை சாத்தியப்படுத்த முடியும். ஆனால் 1974 இல் 16mm கமராவில் எடுக்கப்பட்ட படம் இது.
சாதாரணமாக நான்லீனியராக காட்சிகளை அடுக்குவதே மிகவும் சிரமமான கவனத்துக்குரிய செயலாக கருதப்பட்ட அன்றைய படத்தொகுப்பு சூழ்நிலையில் இவ்வாறு 110 படங்களை தனித்தனியாக வெட்டி ஒன்றின் மீது ஒன்று அடுக்கி பதிய வைக்கும் வேதியியல் செயன்முறையூடாக abstract உணர்வை தோற்றுவித்தல் என்பது இலகுவான விடயமல்ல. எப்படி இதனை சாத்தியமாக்கினார் என்பது ஆச்சர்யமாக இருக்கின்றது.
தொழில்நுட்பத் துணையுடன் திரைமொழியில் அவர் செய்த experimental முயற்சி, நான்கு நிமிடப்படத்தில் புதிய உலகத்தையே உருவாக்கியுள்ளது. நாற்பது ஆண்டுகள் கடந்தும் இதன் தன்மை மாறிவிடாமல் இருப்பதே Barbara Hammerஐ படைப்பாளியாக கருதுவதன் காரணம். Barbara Hammer, சினிமாவின் மொழியும் அதன் வலிமையும் உணர்ந்தவர். அதனால்தான் தன் பாலின எண்ணங்களையும் தன் அகவய உணர்வுகளையும் ஓரினச் சேர்க்கையாளர்களின் மொழியாக உலகுக்கு முன்வைக்க சினிமாவை பயன்படுத்துகின்றார்.
பெண்ணின் நிர்வாணம் என்ன செய்யும் ?
Dyketactics குறும்படத்தைப்போல சினிமாவின் புதிய திரை மொழியை கண்டடையும்.
Dyketactics (1974)
*மே 2018 ஞானம் சஞ்சிகையில் பிரசுரமான திரைப்பட கட்டுரை
Comments
Post a Comment